συμφυσιοψία

η, Ν

ιατρ. τερατογονική διάπλαση που χαρακτηρίζεται από συνένωση τών δύο οφθαλμών σε έναν.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σύμφυσις + -οψία (< -οπτος < ὀπτός < θ. οπ- τού ὄπωπα*), πρβλ. αυτ-οψία, υπ-οψία].